İnsanlar yorulunca uyurmuş. Yorgunum. Hemde çok. Uykum yok. Gecem gündüzüm aynı. Nereye dönmeliyim bilmiyorum. Nerdeyim. Nerde kalmıştım en son!

 Saçlarım da daha dün ördüğüm bir örük var. Dağılmış. Karışmış. Saçlarım bile yorgun. Annemi özlüyorum. Annemi çok özlüyorum. Oda özlemişmidir diye düşünüp kahroluyorum. Anneler çocuklarını özlerler!

Yorgunum. Hemde çok. Uykum yok. Sol yanımda bir sızı. Kalbin diyorlar. Yemin ederim ki kalbim sol yanımda değil!

Saçlarım ağrıyor. Makasa olan hasretinden belkide. Onlarda yorgun her telinde başka bir hüzün. Her telinde başka bir hikâye.

Ellerim titriyor. Yemin ederim sigaradan değil! 
Gözümün önü kararıyor. Başım dönüyor. Saçlarım bile bedenime ağır geliyor.  Yorgunum hemde çok yorgunum.

Gözlerim kapanıyor. Uyku sanıyorum önce. Kirpiğimin arasından geçmişim usulca suzuluyor. O an anlıyorum. Gözlerim  bile yorgun! 

Beynim kavga ediyor yüreğimle. Sesim titriyor önce. Sonra istemsizce susuyorum. Sesim kısık değil ama duyulmuyor. Sesim bile  yorgunum!

Sonra küsüyorum. Önce sana Sirya, sonra kendime. En çokta anneme. İnanır mısın Annemin de saçları yorgun. Hemde çok yorgun!