Kısır bir döngünün içinde geçiyor yaşam dediğimiz döngü her gün diğer bir günün devamı niteliğinde  biz mi kısırlaştırıyoruz aceba bu döngüyü ?
Keşkelerle
Belkilerle
Pişmanlıklarla
Yaşadıklarımızla
Yaşamak istediklerimizle
Hepsi birer yük gönülde
Ömürde,
Hep ayaz da hep zemheride beklemiş gibi yürekler
Hep yaralı gönüller
Bahar uğramaz olmuş semtlerimize herkes kendisi için doğacak güneşi bekliyor... 
Kimine belki güneş çoktan doğdu kiminin güneşi battı. 
Ağrı Dağı kadar sisli ve puslu hayallerimiz 
Ağrı Dağı kadar eşsiz güzelliklerle dolu umutlarımız 
Her gönül ayrı bir memleketi yad ediyor içinde.
Kimisi Karadeniz gibi inatçı umutlarla ve sevdalara tutunuyor hayatta.
Kimisi  İstanbul gibi koca yükleri barındırıyor yüreğinde.
Yarım kaldı, yarım bırakıldı 
Sevdalarımız 
Hayatlarımız
Hayallerimiz
Senin sevdanı yazmayacaksa bu kalem. Seni anlatmaya yetmeyecekse bu kelimeler, sende anlam bulmayacaksa bu satırlar bir anlamı kalır mı kelimelerin kalemimde hayat bulması İnsan  sevdiği bir şeyi kelimelere dökerken zorlanır. 
Bende anlatmaya zorlanıyorum
Anlatsam anlamını yitirecek gibi
Anlatmasam yara olacak eksik kalacak sen olmasan zaten eksik her şey, yarınlar beni tamamlayan parçam ol yarınlarım ol yaram dahi olacaksan sen ol....